Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Οι Μαίανδροι, τα Στενά και το Αισθητικό Δάσος του Νέστου

                                      ΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΟΙ
        Ένα μοναδικό τοπίο φυσικής ομορφιάς του ποταμού είναι κι οι μαίανδροι του < ελικοειδής σχηματισμοί της κοίτης ενός υδάτινου ρεύματος που μοιάζουν με το γράμμα U > .
         Για να θαυμάσει κανείς τους μαιάνδρους του Νέστου πρέπει να μπεί μέσα  στο χωριό Τοξότες, να το διασχίσει και πριν τις σιδηροδρομικές γραμμές να στρίψει δεξιά, ακολουθώντας την πινακίδα προς Ίμερα. Θα περάσει το εγκαταλειμμένο χωριό Ίμερα και θα συνεχίσει, γύρω στα 7 χιλιόμετρα,  ώσπου να βρει την πινακίδα παρατηρητήριο Νέστου. Εκεί υπάρχει κιόσκι όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τους μαιάνδρους του Νέστου. Ο δρόμος που σε οδηγεί εκεί είναι άριστα ασφαλτοστρωμένος.




ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΥ - 
ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ
          Τα Στενά του Νέστου είναι η περιοχή ανάμεσα στη Σταυρούπολη και στους Τοξότες. Έχει μήκος 22 χιλιόμετρα και καταλαμβάνει έκταση περίπου 23.000 στρέμματα. Μπορεί κάποιος να περιηγηθεί στην περιοχή με 3 τρόπους : με τα πόδια,  με το σιδηρόδρομο,  με κανό – καγιάκ ή φουσκωτό σκάφος. Με τα πόδια -  αφού πρώτα φτάσει στους Τοξότες και διασχίσει όλο το χωριό, θα φτάσει στο χωριό Γαλάνη. Πριν μπεί στο χωριό Γαλάνη, υπάρχει σιδηροδρομική γραμμή. Δεν περνά τη σιδηροδρομική γραμμή αλλά στρίβει στα αριστερά. Λίγα μέτρα παρακάτω αρχίζει το μονοπάτι που σε οδηγεί στα Στενά του Νέστου. Επίσης μπορεί κανείς να επισκεφτεί την περιοχή με το σιδηρόδρομο, αφού ο ΟΣΕ εκτελεί δρομολόγια. Αν θέλει να διασχίσει κανείς την περιοχή με κανό θα πρέπει να απευθυνθεί στα κατά τόπους ειδικά τουριστικά γραφεία . 
          Στην περιοχή υπάρχουν μικρές χαράδρες κι απ’ τα ανοίγματα των βράχων ξεπροβάλουν
φυτών κι αμέτρητα αγριολούλουδα. Στις όχθες του ποταμού φυτρώνουν ιτιές, καλάμια, λυγαριές, λεύκες, πλατάνια και σκλήθρα.


 Καλό  ταξίδι ....








Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΥ

Στις αρχαίες πηγές ο ποταμός συναντάται με το όνομα Νέσσος και αργότερα, Μέστος. Ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος και σύμφωνα με το Στέφανο το Βυζάντιο, πατέρας της Καλλιρρόης. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις ο Νέστος απηύθυνε χαιρετισμό στο φιλόσοφο Πυθαγόρα, όταν ο τελευταίος περνούσε μπροστά από το ποτάμι. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ηρόδοτος, ο Νέστος και ο Αχελώος συνιστούσαν τα όρια, μέσα στα οποία ζούσαν τα λιοντάρια στον ελληνικό χώρο. 
          Με την κοιλάδα του Νέστου συνδέεται επίσης και η μυθική μορφή του αξεπέραστου μουσικού  Ορφέα. Ο Ορφέας υπήρξε ο εισηγητής μιας νέας διάστασης των διονυσιακών μυστηρίων που αναπτύχθηκε στην περιοχή του Νέστου και αργότερα σε όλη την υπόλοιπη αρχαία Ελλάδα. Αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν έξω από τα Κομνηνά, μαρτυρούν την ανάπτυξη της διονυσιακής λατρείας στην περιοχή.

          Ο Νέστος του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου,του Στράβωνα και του Παυσανία, έγινε Mestus για τους Ρωμαίους και σαν Μέστος αναφέρεται από την Άννα την Κομνηνή στην < Αλεξιάδα > ( 11ος αι. ). Αργότερα εμφανίστηκε η Σλαβική θηλυκή μορφή Μέστα, που έδωσε το όνομά της στο βουλγαρικό τμήμα του ποταμού. Από Νέσσος αργότερα, Μέστος - Mestus και σήμερα  Νέστος.

Στα νερά....του Νέστου

Όταν ξεκινήσαμε το 1998 τις σχολικές περιβαλλοντικές εξερευνήσεις , είχαμε στο νου μας το υπέροχο τοπίο του Νέστου και όσα αυτός είχε να μας προσφέρει από οικολογική, αισθητική, διδακτική, περιβαλλοντική, χρηστική και γνωστική άποψη.
Όμως στην πράξη και στη πρώτη μας εξόρμηση, τα παιδιά μας έδειξαν κι άλλες πτυχές του ποταμού : ενός ποταμού παιχνιδιάρη, που όταν πατήσουν τα πόδια τους μέσα του, τους παρασέρνει σ’ ένα παιχνίδι δροσιάς και κεφιού. Ενός ποταμού γεμάτο μνήμες – εδώ έπλυνε η προγιαγιά μου τα ρούχα της. Ενός ποταμού γεμάτο από σκέψεις – εδώ ερχόμουν να κλάψω όταν οι γονείς μου με μαλώνανε. Ενός ποταμού γεμάτο εικόνες – εδώ πρωτοείδα αγριόπαπιες. Ενός ποταμού γεμάτο ενέργεια – εδώ πρώτη φορά ψάρεψα, ή κολύμπησα θα πουν άλλα παιδιά. Ενός ποταμού γεμάτο μουσικές – εδώ πρώτη φορά άκουσα το τρένο και το τιτίβισμα των πουλιών. Ενός ποταμού γεμάτο ελπίδα – εδώ πρώτη φορά ονειρεύτηκα τα ταξίδια καθώς έβλεπα τα τρένα να τα καταπίνουν τα πέτρινα στόματα των γαλαριών. Ενός ποταμού γεμάτο χαρά καθώς έβλεπα τους γονείς και τους φίλους μου να διασκεδάζουν την πρωτομαγιά. Ενός ποταμού γεμάτο χρώματα καθώς έβλεπα το ηλιοβασίλεμα να σκάβει  τα βάθη του ποταμού.
Ενός  καθάριου ποταμού, έτοιμο να με ξεσηκώσει για τις πιο τολμηρές μου σκέψεις. Ενός ανήσυχου ποταμού όταν με το φεγγάρι οδηγό καθρέφτιζα τις επιθυμίες μου πάνω στη λεία επιφάνειά του κι έλουζα τις αγωνίες μου  με τα κρυστάλλινα παγωμένα νερά του. Ενός ποταμού γεμάτο από κάτασπρα πουλιά για να με οδηγούν σε πάλλευκα όνειρα. Ενός ποταμού γεμάτο από καταπράσινα γερά δέντρα στις όχθες του, για να πατώ στέρεα στη γη και να περπατώ με αυτοπεποίθηση.

Ας κρατήσουμε όλοι το ποτάμι καθαρό,  παιχνιδιάρικο, γεμάτο από καταπράσινα δέντρα, μνήμες, χρώματα, ελπίδες, όνειρα, μουσικές, ενέργεια… για τα παιδιά… για όλους μας.